Słupca Portal Powiatu Słupeckiego, aktualności, ogłoszenia
Likaon, zwany także afrykańskim dzikim psem, jest ssakiem, który na pierwszy rzut oka ma kilka cech wspólnych z naszymi udomowionymi zwierzętami. Przyglądając się bliżej, a także oceniając jego nawyki, likaon okazuje się jednak zupełnie innym okazem niż nasze psy.
Likaon: wygląd i charakterystyka
“Jego wygląd fizyczny jest dość specyficzny, a zęby są niezwykle rozwinięte i przystosowane wyłącznie do mięsożernego typu odżywiania. Niektórzy nawet mylą likaona z hieną: zwierzęciem, które należy do innej rodziny i znacznie się od niego różni” – mówi redaktor z serwisu Zwierzaki.
Likaony to zwierzęta żyjące tylko w Afryce: to nie przypadek, że afrykańskie dzikie psy są właśnie tak zdefiniowane. Niestety, ssaki te są zagrożone wyginięciem. Powód, jak zazwyczaj, jest związany z obecnością człowieka: miejscowa ludność poluje na te zwierzęta, ponieważ są one uważane za zagrożenie dla zwierząt gospodarskich.
Więcej o likaonie przeczytasz tu: https://zwierzaki.pl/likaon
Likaon – kilka faktów:
- Nazwa: Afrykański dziki pies
- Nazwa naukowa: Lycaon pictus
- Nazwy zwyczajowe: Dziki afrykański pies, afrykański pies myśliwski, afrykański pies malowany, pies myśliwski, malowany wilk, malowany pies myśliwski
- Grupa zwierząt podstawowych: Ssak
- Rozmiar: Ciało od 28-44 cali; 11-16-calowy ogon
- Waga: 40-79 funtów
- Długość życia: Do 11 lat
- Siedlisko: Afryka Subsaharyjska
- Liczba osobników: 1400
- Dieta: Mięsożerne
- Stan ochrony: Zagrożone wyginięciem
Likaon (naukowa nazwa lycaon pictus) to zwierzę należące do rodziny kanidów, tak samo jak wilk, lis i szakal, a także nasi czworonożni przyjaciele – psy. Jest on jednak jedynym żyjącym przedstawicielem gatunku Likaon, a jego przetrwanie jest poważnie zagrożone. Ze wszystkich psowatych, likaon jest największy: w kłębie mierzy do 70 cm wysokości, a jego waga, którą może osiągnąć to nawet 40 kg. Co od razu go wyróżnia, to okrywa włosowa, która ma bardzo szczególne zabarwienie. Likaon ma nieregularnie plamistą sierść, w kolorach od czarnego, przez brązowy do białego. Ponadto, będąc pozbawiony podszerstka, w miarę starzenia się, ma tendencję do tracenia sierści. Inną charakterystyczną cechą likaona są zęby, które są przystosowane do jego nawyków żywieniowych. Jego kły są bardzo cienkie, a zęby przedtrzonowe wyjątkowo duże. Taka ich konstrukcja pozwala im łatwo uśmiercić zdobycz i błyskawicznie ją pożreć. Jak już wspomnieliśmy, różnice pomiędzy likaonem a hieną są liczne, ale do najbardziej widocznych zaliczają się uszy, które u likaonów mają zaokrąglony kształt.
Dieta likaona
Afrykański dziki pies jest mięsożerny,co oznacza, że jego dieta składa się z ponad 70 procent mięsa. Polują głównie na antylopy, ale także inne dzikie zwierzęta, gryzonie i ptaki. Strategia polowania zależy od ofiary. Stado poluje na antylopę, skradając się, a następnie wielokrotnie gryząc ją po nogach i brzuchu, aż osłabiona padnie. Dziki pies może biec w pełnej prędkości od 10 do 60 minut do 66 kilometrów na godzinę. L. pictus ma bardzo wysoki wskaźnik sukcesu polowań – 60-90 procent pościgów kończy się śmiercią ściganego zwierzęcia.
Siedlisko: gdzie mieszka likaon?
Likaon jest kanidem, który żyje w grupach i wyłącznie na kontynencie afrykańskim, a zwłaszcza w regionach subsaharyjskich. Dzieli swoją przestrzeń z lwami i hienami. Jest to zwierzę społeczne, żyjące w stałych stadach, składających się z około dwudziestu osobników. Jego idealnymi siedliskami są pustynia i sawanna, podczas gdy lasy są na ogół wolne od likaonów ponieważ mają cechy, które nie pasują do ich metod łowieckich. Potrzebują one otwartego środowiska, które pozwala na dużą swobodę ruchów i dobrą widoczność.
Likaon: gatunek, który jest zagrożony wyginięciem
Likaon został włączony do grona zagrożonych gatunków: jest coraz mniej okazów, a wyzwania, przed którymi stoi to zwierzę są liczne. Największym zagrożeniem dla likaona są lokalne populacje ludzi, którzy polują na te ssaki, aby bronić zwierząt gospodarskich przed ich możliwymi atakami. Kiedyś afrykańskie dzikie psy wędrowały po całej Afryce Subsaharyjskiej, z wyjątkiem najsuchszych części lasów pustynnych i nizinnych. Teraz większość psów żyje we wschodnio-południowej i południowej Afryce. Pozostało tylko 1400 dorosłych osobników, podzielonych na 39 subpopulacji. Gatunek jest klasyfikowany jako zagrożony, ponieważ stada są szeroko oddalone od siebie, a ich liczba nadal maleje z powodu chorób, niszczenia siedlisk i konfliktu z ludźmi. Afrykańskie dzikie psy nie mogą być udomowione, chociaż zdarzały się przypadki, gdy były trzymane jako zwierzęta domowe.
