Oglądając dzisiejsze Pytanie na śniadanie można było zobaczyć znajomą twarz. Gościem popularnego programu był Marcin Wróblewski z Lądku, dziennikarz TVP 3, a wcześniej m.in. Kuriera Słupeckiego. Rozmowa dotyczyła problemów z agresywnymi uczniami. Marcin dzielił się spostrzeżeniami dotyczącymi jednego ze swoich ostatnich materiałów, dotyczącego 7-latka, który terroryzował swoją klasę w szkole pod Gnieznem. Materiał Pytania na śniadanie z udziałem Marcina można obejrzeć TUTAJ.
REKLAMA
Tacy zwyrodnialcy powinni być izolowani od normalnie zachowujących się uczniów. Jak się ich na siłę trzyma między cywilizowanymi ludźmi to potem są takie problemy, że aż telewizja musi się nimi zajmować.
Aszera – w mitologii ugaryckiej bogini wybrzeża morskiego, utożsamiana z planetą Wenus i jej aspektem jako Gwiazda Poranna, matka bogów, początkowo żona najwyższego boga Ela, później żona Baala. Przeszła także do ludowej mitologii hebrajskiej wraz z tendencjami synkretystycznymi zwalczanymi przez ortodoksyjny nurt broniący radykalnego, nakazanego w Dekalogu na Synaju monoteizmu Izraela. W tradycji katolickaiej gwiazdą poranną jest nazywana Maria z Nazaretu. Jan Paweł II w encyklice Redemptoris Mater nauczał, że poprzez swe niepokalane poczęcie Maria była jakby zwiastunką nadchodzącego odkupienia. Porównał ją do gwiazdy porannej, która odbijając światło słoneczne, zwiastuje bliski wschód słońca: Wówczas, gdy definitywnie przybliżyła się „pełnia czasu”, gdy zbawczy adwent Emanuela stał się bliski swego wypełnienia, Ta, która została odwiecznie przeznaczona na Jego Matkę, była już na ziemi pośród „nocy” adwentowego oczekiwania zaczęła świecić jako prawdziwa „Gwiazda zaranna” (Stella matutina). Istotnie, tak jak gwiazda owa, „jutrzenka”, poprzedza wschód słońca, tak Maryja, od swego Niepokalanego Poczęcia, poprzedziła przyjście Zbawiciela, wschód Słońca sprawiedliwości w dziejach rodzaju ludzkiego]. (Redemptoris Mater, 3) „Jakże to spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki? Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody? Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa; powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron. Zasiądę na Górze Obrad, na krańcach północy. Wstąpię na szczyty obłoków, podobny będę do Najwyższego. Jak to? Strąconyś do Szeolu na samo dno Otchłani!”(Ks. Iz 14:12:15) Sol Invictus (łac. Słońce Niezwyciężone) – bóstwo rzymskie, łączące cechy greckiego Apollona i indoirańskiego Mitry. Kult Sol Invictus był nowym synkretycznym kultem łączącym w sobie elementy mitraizmu, kultu El Gabala, Baala, Astarte i rzymskiego bóstwa solarnego Sol. Czcił słońce jako uosobienie wszystkich innych bóstw. Kult Sol Invictus sprawowany był u schyłku cesarstwa, wprowadzony został przez cesarza Aureliana. Dekretem z 7 marca 321 roku cesarz Konstantyn I Wielki wprowadził niedzielę jako oficjalnie święto Sol Invictus – dies Solis. Obchodzenie święta Sol Invictus, przypadającego 25 grudnia, pierwszy raz jest źródłowo poświadczone w 354.