Maraton remontowy w powiecie. Które drogi będą następne?

Super, że powstają nowe drogi ale dlaczego w powiecie praktycznie nie istnieje komunikacja publiczna? Jeden, dwa autobusy w dni robocze a w weekendy wcale to nie wystarcza. W jaki sposób dojechać do lekarza, szkoły, pracy czy na rehabilitację? W innych po wiatach funkcjonuje lokalna komunikacja i bardzo dobrze się sprawdza. Ma pozytywny wpływ na rozwój. Najwyższy czas o tym pomyśleć, przecież obiecywano naprawę transportu publicznego. Dziś nadal wiele miejscowości w naszym powiecie jest wylkuczonych komunikacyjne.

W „Gazecie Polskiej” z 23 sierpnia 2023 – pośród wielu ciekawych tekstów – szczególną uwagę zwraca felieton pani Joanny Lichockiej – „Drużyna afer Tuska prze do władzy”. Autorka przypomina w nim szereg skorumpowanych polityków, często ministrów z rządów PO-PSL, lub wysoko postawionych oligarchów, którzy trafili za kratki, choć nie zawsze byli tam długo. W galerii tych huncwotów widzimy takie tuzy, jak wiceministra skarbu u Tuska, Rafała Baniaka, który kierował grupą przestępczą wydającą lewe faktury VAT, a także Pawła Tamborskiego, też wiceministra skarbu w rządzie PO-PSL, którego zatrzymano za straty dla skarbu państwa rzędu 110 mln zł, dalej Włodzimierza Karpińskiego – ministra Tuska, potem wysokiego urzędnika Trzaskowskiego – który na łapówkach zebrał pięć milionów i wpadł. Nie miał tyle szczęścia co znany marszałek senatu, na którym też ciążą łapówkarskie zarzuty. Sławomir Neumann (twórca słynnej doktryny o ratowaniu aferzystów, jeśli są z PO) też ma zarzuty prokuratorskie za nadużycia z lat 2012-2014 i chyba nie wystartuje w wyborach. W tym przeżartym korupcją gronie jest też Sławomir Nowak – złote dziecko PO – były minister Tuska, który kierował grupą przestępczą w Warszawie, Gdańsku i na Ukrainie, wyjątkowo gruba ryba. Był długo w areszcie oskarżony o 17 przestępstw o o charakterze kryminalnym , lecz w końcu wyszedł za kaucją, a jego przypadek potwierdza jakby doktrynę Neumanna. Podobnie i Stanisław Gawłowski z afery melioracyjnej, a los mu dziwnie sprzyjał, bo choć zrzekł się immunitetu w Sejmie w 2018, to rok później wystartował w wyborach do senatu i tam się schronił. Nie on jeden. Dziwne to państwo, w którym osobnicy mający kłopoty z prawem mogą uprawiać politykę! A była to wspólna cecha polityków z PO. Autorka wspomniała też Tomasza Arabskiego, skazanego na 10 miesięcy więzienia z zawieszeniem (!) za skandaliczne przygotowanie lotu do Smoleńska, by ująć to niezwykle oględnie. Na marginesie felietonu pani Lichockiej dodajmy, że owi aferzyści z PO mieli dużo szczęścia, a ci z afery hazardowej byli w ogóle chronieni przez Tuska, który atakował CBA. Stan naszej Temidy jest bowiem dziurawy, sądy i prokuratura słabują, bo w 1989 – przy okrągłej zmowie nie oczyszczono jej przybytków, a w 2017 weto prezydenta Dudy dodatkowo sparaliżowało wymiar „sprawiedliwości”, który powinien być kręgosłupem państwa. A celem jest – jak pragnie PiS – istnienie uczciwego centrum władzy. Nie pasuje to peerelczykom i oczywiście Platformie, wylęgarni korupcji, ale że prezydent stanął po ich stronie, blokując reformę RP zaplanowaną przez PiS ? Przecież odbudowanie praworządności po epoce PRL-u było sprawą zasadniczą, powinien to rozumieć doktor prawa, tymczasem Duda nie okazał solidarności rządowi i zawetował projekt naprawy Temidy. Była to zdrada i cofnięcie się na całej linii przed wrzaskliwą presją peerelczyków. Sądy i prokuratura pozorowały więc nadal praworządność, aferzyści mogli liczyć na łagodne wyroki, umorzenia spraw lub opuszczenie aresztu za kaucją. Ile lat starano na walkę z Rzeplińskim, a opór starych „sądów” pod przewodem pani Gersdorf ukazał fatalne skutki weta Dudy. Prokuraturę natomiast, zweryfikowano w 1990 i tak na 3.282 prokuratorów tylko 304 najbardziej gorliwych za lat PRL-u skierowano do innej pracy. Choć miała to być decyzja i „sankcja” ostateczna, to od 1991 rozpoczęto przywracać tych prokuratorów, zwłaszcza od 1994 za ministra sprawiedliwości” Jaskierni. A przy tym w owej nieukończonej III RP prokuraturę zgwałcono odbierając prokuratorowi Witkowskiemu śledztwo, gdy zbyt blisko dociekał prawdy w sprawie zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki. Pomińmy już żałosne werdykty prokuratorów w śledztwie smoleńskim. Dlatego zatrzymanie uzdrawiania naszego wymiaru sprawiedliwości wetem w 2017 należy uznać za wyjątkowo nieodpowiedzialne, a nawet złośliwe wobec Prawa i Sprawiedliwości, które zasługuje na prezydenta, który byłby lekarzem Temidy, a nie sabotażystą reformy RP. A wracając do tekstu i puenty pani Lichockiej zgadzamy się w pełni, że faktycznie bezpieczna przyszłość Polaków zależy od tego czy tę „drużynę afer Tuska, znów uda się zatrzymać. Tego dotyczyć będą nadchodzące wybory. Racja niewątpliwa, i ufajmy Opatrzności, bo z prezydentów udał się nam tylko Lech Kaczyński. I dlatego podstawiono mu Tupolewa.

DO SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
DO SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Ja, obywatel Rzeczypospolitej, w obliczu rosnącego zagrożenia naszej Ojczyzny – wysoce szkodliwymi dla Polski działaniami Rządu RP, pod przewodnictwem Premiera Donalda Tuska, zwracam się z apelem do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej o postawienie przed Trybunałem Stanu osób, których działania doprowadziły Polskę do granicy jej bezpieczeństwa i suwerenności.
Domagam się postawienia przed Trybunałem Stanu RP następujących osób:
Premiera Donalda Tuska
Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego
Ministra Spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego
Ministra Obrony Narodowej Bogdana Klicha
Wszyscy oni celowo lub przez zaniechanie dopuścili się Zdrady Stanu i winni być postawieni przed Trybunałem Stanu Rzeczypospolitej Polskiej.
A oto główne zarzuty, które należy przedstawić wyżej wymienienionym:
Niszczyli autorytet głowy Państwa, Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, tak w naszym kraju, jak i poza jego granicami, inspirując i prowokując działania mogące pośrednio lub bezpośrednio wpływać na wykonywanie przez Prezydenta jego obowiązków, ale także mogących naruszać jego bezpieczeństwo. Bezpieczeństwo Prezydenta i towarzyszących mu osób zostało naruszone. W ten sposób naruszano także bezpieczeństwo Państwa Polskiego.
Zdegradowali znaczenie wizyty Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Katyniu do roli czysto prywatnej, mimo że wizyta ta miała charakter wysoce ważnej misji międzynarodowej, mającej na celu ukazanie pełnej prawdy o rosyjsko-sowieckim ludobójstwie, spełnionym na narodzie polskim. Premier Donald Tusk z naruszeniem polskiej racji stanu zgodził się na kadłubowy (bo bez Prezydenta) udział w uroczystości w lesie katyńskim, ulegając woli premiera obcego państwa. Donald Tusk przypisał sobie nie należny mu wymiar przywódcy narodu. Zaś po tragedii widzieliśmy, po raz pierwszy w dziejach wolnej Rzeczypospolitej, jak kierujący polskim rządem rzuca się z usłużną wdzięcznością (za co?) w ramiona swego rosyjskiego odpowiednika.
Wizyta polskiego Prezydenta nie została zabezpieczona merytorycznie i należytym rozpoznaniem terenu jego wizyty w Rosji, i z odpowiednim wyprzedzeniem w czasie. Nie zostało należycie sprawdzone i zabezpieczone użycie lotniska Siewiernyj w Smoleńsku. Dotyczy to rozpoznania uwarunkowań tego lotniska pod względem logistycznym i technicznym. Nie zadbano o środki ostrożności w dniu odlotu Prezydenta do Smoleńska. Nie wynegocjowano obecności polskich służb technicznych do współpracy i kontroli w obsłudze lotniska. Nie chciano zauważyć, że lotnisko przestało już być zabezpieczone tak, jak kilka dni wcześniej na przyjazd premiera Putina. Po katastrofie samolotu prezydenckiego zabrakło polskich służb do zabezpieczenia samego terenu katastrofy, by uniemożliwić obcym i postronnym osobom ewentualne przestępcze penetrowania szczątków samolotu i ofiar wypadku. Premier rządu nie wystąpił natychmiast z orędziem do Narodu i nie zwrócił się do strony rosyjskiej z żądaniem, aby całość śledztwa prowadziła strona polska. Stroną poszkodowaną była przecież wyłącznie Polska, zaś ofiarami jej obywatele, a w katastrofie zginął Prezydent RP, najwyżsi dowódcy Armii Polskiej i NATO, i wielu najwyższych urzędników i kierowników duchowych naszego Państwa. Nic straszniejszego nie mogło się wydarzyć, a jednak Premier Tusk i jego urzędnicy pozostali w stanie inercji i nieodpowiedzialności. Obniżono rangę tragedii wobec społeczeństwa. Dotyczy to nie tylko posunięć praktycznych, ale i braku odpowiedniej reakcji moralnej. Zwłoki ofiar i szczątki samolotu zostały otoczone przez kordon wyłącznie obcych służb. Pod nieobecność służb polskich stworzono wszelkie warunki do zacierania śladów katastrofy, istotnych dla śledztwa, i ewentualnego niszczenia i zabierania istotnych dla tego śledztwa dowodów (czarne skrzynki). Uległy przejęciu przez obce państwo elektroniczne nośniki informacji i ewentualne dokumenty, będące przed katastrofą w posiadaniu ofiar. Strona rosyjska weszła w posiadanie licznych przedmiotów będących własnością ofiar, ale także mogła poznać ich DNA. Rząd polski wyraził zgodę na przewiezienie zwłok do Moskwy, a nie do zakładów patologii sądowej w Polsce. Ta manipulacja naruszała godność ofiar. Strona rosyjska poddawała nieraz natarczywym przesłuchaniom rodziny ofiar. Orzeczenia rosyjskich patologów sądowych były na poziomie wiejskich znachorów. Nikt z tych lekarzy (a później polskich specjalistów) nie odważył się zmierzyć z problemem, dlaczego w tej katastrofie (bez pożaru samolotu i upadku z ledwo kilkunastu metrów) połowa zwłok tworzyła bezkształtną masę. Pamiętamy też, że ze strony polskiej (co byłoby całkowicie normalne) nie padło żadne przypuszczenie czy hipoteza poddająca w wątpliwość postulowaną ufność do strony rosyjskiej. Jeden z nowych szefów resortu uznał za „więcej niż zbrodnię” dopuszczenie obywateli do swobodnych wypowiedzi i interpretacji ostatnich zdarzeń.
Premier Tusk i jego Rząd zignorowali całkowicie postulaty specjalistów i oczekiwanie społeczeństwa, żeby powołać Komisję Międzynarodową dla badania tej katastrofy. W ciągu niewielu dni pod postulatem utworzenia Komisji Międzynarodowej podpisało się ponad 50 (pięćdziesiąt) tysięcy osób. Liczba ta wciąż rosła. Postulaty społeczne były demonstracyjnie ignorowane przez rząd. Wiecowy slogan wypowiedzi Marszałka Sejmu i członków rządu o zaufaniu do strony rosyjskiej, urągał logice sądowej, zaś w sferze państwowej oznaczał zrzeczenie się atrybutów suwerenności na rzecz władz Federacji Rosyjskiej. Miały one także kłamliwie oswoić społeczeństwo z ewentualnymi dalszymi ustępstwami w kontroli prowadzonego śledztwa. Na przykład prokuratorzy z góry obwieszczali, że niecała treść nasłuchu wypowiedzi pilotów z czarnych skrzynek zostanie podana do publicznej wiadomości. Premier Tusk na konferencji prasowej popisał się celowym nieuctwem, że nie wie, co to są zdjęcie satelitarne.
Efektem całej informacyjnej akcji rządowej, wraz z pozostawieniem ciężaru informacyjnego sensacyjnym kłamstwom dziennikarzy – było pogrążenie społeczeństwa w szumie informacyjnym, zaprzeczających sobie doniesień, Miało to na celu ułatwić swobodne (jak przy zamachu stanu) przygotowanie się Rządu do przejęcia, wakujących po strasznej katastrofie, kierowniczych stanowisk w państwie. Ale była to także usłużna gotowość przyjęcia wszelkich wyników rosyjskiego śledztwa i z pominięciem znanych już pewników.
Samonapędzające się wypowiedzi najwyższych czynników rządowych, emanujących z partii, która zwyciężyła w ostatnich wyborach: że państwu nic się nie stało, że „obroniło się” po tej katastrofie – uwłaczały godności i nie dającej się niczym zastąpić wartości dla Polski tych, którzy zginęli. Tego rodzaju wypowiedzi pogrzebowe, bo w trakcie lub tuż po pogrzebach, nie mają właściwie precedensu w dziejach Rzeczypospolitej. W ogłoszeniu żałoby narodowej triumfował czczy formalizm Premiera, który zlekceważył tragedię narodu. Marszałek Sejmu w płaskiej mowie pogrzebowej w Krakowie ośmielił się mówić o „korzyści” z tragedii, korzyści dla porozumienia rosyjsko polskiego, gdyż odtąd Polacy będą postrzegać Rosjan z większym zaufaniem. W ogóle słowo ZAUFANIE osiągnęło nieznaną dotąd nośność: synonimu zdrady narodowej.
Oddaję więc pod osąd Wysokiego Sejmu i Senatu postawę tych członków Rządu RP, którzy w tragicznej dla Narodu chwili nie stanęli na wysokości wymagań stawianych ich urzędowi. Byli nieudolni i nie sprostali moralnie sprawowaniu wysokich urzędów Rzeczypospolitej. Osobiste i partyjne cele, które chcieli osiągnąć, stały w sprzeczności z niezbywalnymi postulatami moralnymi, dotyczącymi państwa i narodu. Wobec tej miary zaniedbań nie można zadowolić się tylko ewentualną dymisją rządu. Uważam, że postępowanie wszystkich wymienionych osób może ocenić właściwie tylko Trybunał Stanu. Wzywam Sejm i Senat Rzeczypospolitej do uchwalenia takiego wniosku.

Każdy zaszczepiony,dobrowolnie podpisał zgodę,
A teraz-płacz?
Czyli antyszczepionkowcy mieli rację?

To samo będzie z tymi zawziętymi zwolennikami opozycji,
będziemy wszyscy płakać!!!

Ale heca drodzy Państwo. Bartkowiak tłumaczy się, bo wybudował ileś tam dróg.
A taki Pyrzyk się nie tłumaczy bo nie wybudował nic.
Pyrzyk i spółka zawsze tylko obiecywali. Mieli swojego geniusza w sejmie i tego nie wykorzystali.
Wstydźcie się PSLowcy.

Najnowszy film Agnieszki Holland pobił chyba wszystkie poziomy kalumnii, które można upitrasić w tym temacie, a jego scenariusz był układany może według majaczeń jakiejś pani Ochojskiej. Suma bzdur i insynuacji wokół koniecznych działań naszych służb granicznych przekracza wszelkie wyobrażenia, a film jest po prostu dowodem złej woli reżyserki oraz skłamanym reportażem o sytuacji na naszej granicy z totalitarną Białorusią. Jakże trafnie określił to Zbigniew Ziobro mówiąc, że kiedyś to Niemcy kręcili filmy zniesławiające Polaków, a teraz zastąpiła ich Agnieszka Holland. Były też komentarze, które sugerują, że film oddaje jakby złą propagandę na temat Polski i Polaków, rozsiewaną za granicami, nawet w Federacji Rosyjskiej. Przyznanie mu zatem także nagrody na festiwalu w Wenecji nasuwa podejrzenie, iż szanowne jury jest na pasku Łukaszenki i Putina – jak myślą niektórzy komentatorzy – a reżyserka umizguje się Unii Europejskiej, która tak dbała o losy uchodźców. „Dbała” to czas właśnie przeszły, użyty tu celowo, albowiem w ostatnich tygodniach, dniach nastąpiła wielka zmiana i UE nie jest już dzisiaj patronem nielegalnych uchodźców, ale jakby spuszcza z tonu, co sugeruje jedno z wystąpień Ursuli von der Leyen, która wydaje wojnę mafiom od przerzutu ludzi, zarabiającym na nich około 1.500 euro od każdej osoby, narażając uchodźców na śmierć w falach morza czy Atlantyku. Dno Morza Śródziemnego stało się już od lat cmentarzyskiem tysięcy amatorów łatwego życia w Europie.

Co tak nagle odmieniło politykę migracyjną w UE? Nieustanne najazdy łodzi i pontonów na wybrzeża Grecji, Włoch czy Hiszpanii są zmorą tych krajów. W zeszłym tygodniu, 12 września, do brzegów Lampedusy w jednym tylko dniu przybiło 68 barek z 2 tysiącami 472 osobami, co jest rekordem. Następnego dnia było prawie sto łodzi, a liczba nielegalnych sięgnęła już ponad 7 tysięcy. Wiadomo też, że to Włochy (zwłaszcza Sycylia) są terenem masowej inwazji uchodźców, podczas gdy Francja i Niemcy zamykają granice. Macron planuje też referendum na temat imigracji. A czy będą wycofane kary za odmowę przyjęcia uchodźców?. Wszystko się zmienia i film, który miał piętnować Polskę za jej politykę wobec imigrantów, traci nagle swoje znaczenie. Oczywiście nie miał sensu w ogóle i był tylko pełnym nienawiści obrazem, chorym i wykreowanym w głowie panny Agnieszki, która zresztą w Polsce nie mieszka i się z nią nie utożsamia, woli też się utożsamiać z peerelczykami. Oby było tak jak było…-dixit kiedyś, a wzory chyba czerpie z rodzinnych powikłań wyłożonych też ostatnio na naszych blogach, a zatem można się z tym zapoznać osobiście. Są tam rzeczy dość pikantne… I zapewne panna Agnieszka ich nie pochwala, ale w takim razie dlaczego chciałaby, aby było tak jak było? Trudno to pojąć…Czasy komunizmu były tak upiorne (patrz np. biografia ojca pani Agnieszki), że być może w następnym pokoleniu zjawił się pewien procent ludzi z dziwnie zatrutą świadomością? Inne filmy panny Agnieszki także mają przeróżne skazy, nawet film o Beethovenie.. Można jednak dążyć do oczyszczenia świadomości z jakichś bolesnych pozostałości, a może uda się je usunąć przed końcem świata?