Znany na świecie chemik pochodził spod Słupcy

Władysław Podbielniak – chemik urodzony w Stanach Zjednoczonych. Jak się okazało, korzenie jego rodziny pochodzą z Czesławowa (koło Słupcy).

Do Ameryki wyemigrował jego ojciec Józef Podbielniak, z zawodu stolarz. Podawał, że jego rodzinną miejscowością było Czesławowo. Wspomniany Władysław w Ameryce używał imienia Walter – był jednym z pięciu synów Józefa. Urodziny 13 marca 1899 roku.

Władysław był pierwszym z pierwszych absolwentów Kolegium Związkowego założonego przez Związek Narodowy Polski z Cambridge Springs (Pensylwania). W 1918 roku powołany do służby wojskowej. W 1920 roku ukończył chemię na Uniwersytecie w Buffalo. Po ukończeniu studiów powrócił do kolegium Związkowego, gdzie w latach 1921-1923 wykładał chemię, matematykę i fizykę. doświadczenie zawodowe zdobywał m.in. w National Aniline and Chemical Company w Buffalo oraz w labolatoriach Philips Petroleum Co w Bartelsville w stanie Oklahoma. Pracował również na stanowisku badawczym w Michigan University, gdzie podjął studia doktoranckie.

W 1928 roku uzyskał stopień doktora. W tym samym roku założył Przedsiębiorstwo produkcyjno – badawcze Podbielniak, Inc. z siedzibą w Chicago. Firma zajmowała się głównie opracowywaniem przyrządów pomiarowych dla przemysłu naftowego. Produkowała m.in. aparaty Hydrobot i Semi – Robot, służące do analizy gazów węglowodanów oraz HyperCal, aparat do analizy i oczyszczania cieczy.

Uważa się, że firma Podbielniak była pierwszym w świecie producentem aparatury służącej do chromatografii gazowej. w różnych okresach zatrudniała od 40 do 70 osób przy rocznych obrotach liczonych w milionach dolarów.

Najważniejszym osiągnięciem wynalazczym był ekstraktor czy też separator roztworów chemicznych, po raz pierwszy zaprezentowany publicznie w 1935 roku.

Urządzenie składało się z kilku perforowanych bębnów wirujących z prędkościami sięgającymi rzędu kilku tysięcy obrotów na minutę. Jego ekstraktor znalazł zastosowanie w przemyśle petrochemicznym, farmaceutycznym oraz spożywczym. Możliwe zastosowania to wyrób olejów roślinnych i mydła, odkażanie alkoholu przemysłowego, rafinacja uranu itd.

W drugiej połowie lat 40. dzięki ekstraktorowi dokonał się przełom w przemyśle farmaceutycznym . Zastosowanie tego urządzenia umożliwiło rozpoczęcie przemysłowej produkcji krystalicznej penicyliny o wysokiej czystości i stabilności.

Ekstraktory Waltera miały być zastosowane w pierwszej polskiej fabryce penicyliny w Tarchominie. Jednak do tego nie doszło. w ramach planu odbudowy koordynowanego przez administrację Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy i Odbudowy kilka krajów Europy Wschodniej, w tym również Polska miały z Zachodu kompletne wyposażenie fabryk penicyliny.

W wyniku interwencji amerykańskiego rządu jesienią 1947 roku dostawy części aparatury zostały zablokowane. Na liście objętych embargiem urządzeń znalazły się ekstraktory Podbielniaka, jako urządzenie mogące być wykorzystywane – zdaniem administracji amerykańskiej – do produkcji broni biologicznej. Nieodpowiedzialna i jednostronna akcja wywołała poważny konflikt na forum międzynarodowym.

W marcu 1949 roku WHO – Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie zajęła stronę w tym sporze krajów skarżących, m.in. Polski i Czechosłowacji.

Organizacja zapowiedziała pomoc w zakupie aparatury do produkcji penicyliny, jednak podjęła próbę bezpośredniego zakupu w Stanach Zjednoczonych sześciu wirówek Podbielniaka zakończyła się niepowodzeniem. Stany Zjednoczone utrzymały restrykcje w mocy, nadając im jeszcze bardziej sformalizowaną formę w październiku 1951 roku uchwalając tzw. Battle Act wydłużający listę towarów, których eksport do krajów socjalistycznych został zakazany. Pozytywnym efektem embarga było zintensyfikowanie w Polsce i innych krajach Wschodniej Europy własnych prac badawczych w kierunku opracowania alternatywnych metod produkcji antybiotyków. W zakładach tarchomińskich produkcję penicyliny uruchomiono w I połowie 1949 roku.

W 1954 roku z żona Władysławą założył w Chicago Podbielniak Institute, w którym organizowane były kursy analizy chemicznej gazów i paliw płynnych. Działalność taka służyła umacnianiu pozycji na rynku firmy Podbielniak poprzez podniesienie umiejętności obsługi produkowanej przez nią aparatury. Aktywnie współpracował z żoną na polu wynalazczym. Pierwszą wspólną aplikację patentową założyli jeszcze w 1930 roku. z ogólnej liczby 48 patentów, jakie Walter uzyskał, przynajmniej 10 przyznanych zostało duetowi małżonków. Rozwidli się w 1959 roku, co nie pozostało bez wpływu na ich dalsze kariery zawodowe, naukowe i wynalazcze.

W 1960 roku Podbielniak Inc została zakupiona przez potentata branży chemicznej, firmę Dresser Industries z Dallas. Firma zyskała na tej transakcji możliwość dalszej ekspansji również zagranicznej, dzięki międzynarodowej sieci sprzedaży korporacji Dresser.

W 1966 roku Władysław poślubił Nancy Bruce. Po przejściu na emeryturę przeprowadził się do Kalifornii, gdzie mieszkał aż do śmierci. Był zapalonym żeglarzem. Jego jacht „Wladmor” był w latach 50. zaliczany do największych śródlądowych jednostek pływających zarejestrowanych w Stanach Zjednoczonych.

Znaczenie jego osiągnięć docenione zostało m.in. przez National Gasoline Assocation of America. W 1951 roku otrzymał od tej organizacji nagrodę im. Hanlona przyznawaną za wybitne zasługi dla rozwoju przemysłu naftowego. Sporo też publikował w pismach fachowych, opracowywał rozdziały w podręcznikach i monografiach.

Zmarł 13 grudnia 1978 roku w San Diego w Kaliforni.

DR.